Ο
Στέφος Μεταξάς
γεννήθηκε στη Λάρνακα το 1931. Από την παιδική του ηλικία τον διακρίνει η
αγάπη του για το θέατρο, το χορό, τη μουσική, το τραγούδι, και τον
αθλητισμό. Κατά τα επαγγελματικά του ταξίδια στο εξωτερικό επισκέπτεται
μουσεία και γκαλερύ εμπλουτίζοντας τις γνώσεις του γύρω από την τέχνη.
Το 1988 αποφασίζει να
αφοσιωθεί με τη ζωγραφική έτσι με πολύ θάρρος κάνει γρήγορα βήματα αφήνοντας
έκπληκτους τους πάντες. Ο συμμαθητής και φίλος του ζωγράφος Στέλιος Βότσης
γίνεται από την αρχή ο δάσκαλος του, αργότερα θα γνωριστεί και με το ζωγράφο
Ανδρέα Χρυσοχό ενώ ταυτόχρονα διδάσκεται από τους μεγάλους ζωγράφους του
20ου αιώνα μέσα από τα βιβλία και τις εκθέσεις που παρακολουθεί διεθνώς.
Ο Επιμελητής της Εθνικής
Πινακοθήκης της Ελλάδας Μάνος Στεφανίδης μεταξύ άλλων αναφέρει:
«Ο Μεταξάς ξέρει πως
η τέχνη είναι ένα παιχνίδι εξίσου σοβαρό και υπεύθυνο όπως και η ζωή.
Γι’ αυτό στη ζωγραφική του καταθέτει συναίσθημα, χιούμορ, ποιητική διάθεση,
ευκαιρίες φυγής και ταξιδέματος, στοχασμό, έκπληξη και αισιοδοξία.
Οι
πίνακες του ισορροπούν ανάμεσα στην αφήγηση, στην ανάγκη του να πλάσει
συμβολικά παραμύθια και να εικονογραφήσει μύθους, αλλά και σε μιαν
πραγματικότητα όλως διόλου αφηρημένη.
Οι συνθέσεις του είναι δουλεμένες με
γνήσια χρωματική αίσθηση».
Η Αισθητικός Τέχνης Καίτη Μ. Καραχάλιου
αναφέρει:
«Ο Μεταξάς ευρίσκει
την επιβεβαίωση του προσωπικού του στυλ στον Μιρώ, που είναι η τοποθέτηση
του θέματος πάνω στην επίπεδη επιφάνεια του καμβά χωρίς την ανάγκη της
προοπτικής. Παράλληλα το έντονο φως της Λάρνακας και η θέα της θάλασσας σε
συνδυασμό με την ανοιξιάτικη ή καλοκαιρινή φύση του Νησιού καθορίζουν τη
χρωματική του γκάμα, που αναπτύσσεται πρωτότυπα και ελεύθερα ανάλογα με τις
ανάγκες του, ενώ αυτή η φωτεινότητα που καθορίζει και την σαφήνεια των
σχεδίων του κυριαρχεί σε ολόκληρη τη δουλειά του.
Όλα τα θέματα που τα
χαρακτηρίζει η πρωτοτυπία με την οποία τα διατυπώνει, εναρμονίζονται σε ένα
φωτεινό χρωματικό περιβάλλον στο οποίο άλλοτε κυριαρχούν τα γήινα με τα
πράσινα και τα κίτρινα και άλλοτε τα γαλάζια με τα μπλε και τα τυρκουάζ.
Ο
Στέφος Μεταξάς αισθάνεται ότι συναγωνίζεται μόνιμα τα χρώματα της θάλασσας,
ενώ δεν διστάζει να παίζει πολλές φορές με τόλμη και φαντασία στην σύνθεση
έντονων χρωμάτων χωρίς όμως να χάνει το μέτρο και την αρμονία».
|